XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Argi-izpi bat jaurtitzen da bi laminen tartera eta betaurreko bat ipintzen da bere ardatza izpiarekiko elkartzut delarik.

Sistema konektatzen denean, olio-tantatxoak argi-izpiak argitu egiten ditu eta izar txiki distiratsuak direla ematen du.

Poliki-poliki erortzen dira, batetik pisuak eta bestetik higidurari kontra egiten dioten airearen indarra eta biskositatea daudelako.

Olio-tantak ihinztatzen direnean elektrikoki kargatzen direla ikusten da.

Agian marruskaduragatik izango da (marruskadurazko elektrizazioa), karga normalean negatiboa izaten delarik.

Orain goiko lamina positiboki eta behekoa negatiboki kargatzen badira, bi laminen arteko zona eremu elektriko uniformearen kokagunea da.

Beraz, eremu elektrikoaren intentsitatea egoki aldatuz, eremuak negatiboki kargatutako tantoan eragindako indarra pisua ken airearen indarraren berdina izan daiteke.

Horrela tantoa bi laminen artean geldirik egongo litzateke.

Une horretarako honakoa idatz dezakegu:

q E = pisua - gorako indarra

Non:

q = tantaren karga

E = eremu elektrikoaren intentsitatea

a = tantaren erradioa

g = grabitazioaren azelerazioa

p = tantaren dentsitatea

p' = airearen dentsitatea

Horrekin arazoa alderdi teorikotik ebatzita geratzen da. Izan ere q bakan daiteke gainerako parametroen arabera.

Millikanek oso prozedura irudimentsua asmatu zuen erradio horiek jakiteko.

Eremua kentzen denean, tantak poliki erortzen dira eta erorketa-abiadura neur daiteke betaurrekoan horizontalki kokatutako zeharkako marren artean igarotako denbora zenbatekoa den ikusita.

Gogoan izan behar da inguru biskosoan erortzen ari den gorputzak mugako abiadura lortzen duela eta muga horretan beheranzko indar erresultantea (pisua ken goranzko indarra) bere biskositateari dagokion erresistentziaren berdina dela eta hau Stokesen formularen arabera: